Po raz pierwszy spotykamy się z nią w dzieciństwie szeptaną do snu lub deklamowaną w szkolnej klasie. Jednak często dopiero po latach potrafi chwycić nas za serce w nieoczekiwanym momencie. Poezja potrafi wzruszać, zatrzymać nas w pędzie życia, skłaniać do przemyśleń. 21 marca obchodzimy Światowy Dzień Poezji, ustanowiony przez UNESCO w 1999 roku.
Poezja może być...
Rozpaczliwą bezradnością
„więc lepiej Marku spokój zdejm
i ponad ciemność podaj rękę
niech drży gdy bije w zmysłów pięć
jak w wątłą lirę ślepy wszechświat
zdradzi nas wszechświat astronomia
rachunek gwiazd i mądrość traw
i twoja wielkość zbyt ogromna
i mój bezradny Marku płacz”
(Zbigniew Herbert, Do Marka Aurelego)
Patriotycznym zawołaniem
„Kiedy przyjdą podpalić dom,
Ten, w którym mieszkasz – Polskę,
Kiedy rzucą przed siebie grom,
Kiedy runą żelaznym wojskiem
pod drzwiami staną, i nocą
Kolbami w drzwi załomocą –
Ty, ze snu podnosząc skroń,
Stań u drzwi.
Bagnet na broń!
Trzeba krwi!”
(Władysław Broniewski, Bagnet na broń)
Obietnicą szczęścia
„Niebo złote ci otworzę,
w którym ciszy biała nić
jak ogromny dźwięków orzech,
który pęknie, aby żyć
zielonymi listeczkami,
śpiewem jezior, zmierzchu graniem,
aż ukaże jądro mleczne
ptasi świt”.
(Krzysztof Kamil Baczyński, *** Niebo złote ci otworzę...)
Tryskającą radością życia
„Ach kioski, szyldy, kupcy listonosze,
Skwery, cykliści, kino – przedstawienia!
O ludzie, ludzie! Ja świat cały noszę
W lewej kieszeni mego uniesienia!”
(Kazimierz Wierzyński, Lewa kieszeń)
Wspomnieniem pięknej miłości
„Kiedy się w niebie gdzie zejdziemy sami,
Naprzód cię spytam, czy jesteś bogata?
Bo ci w westchnieniach oddawałem lata,
A ty płaciłaś je pocałunkami.
A dzisiaj tymi ty pewno latami
Kupujesz sobie wieczność na błękicie,
Bo w twoje życie weszło moje życie,
I najpiękniejsze sny pomiędzy snami”.
(Juliusz Słowacki, *** Kiedy się w niebie gdzie zejdziemy sami…)
I wieloma innymi odcieniami życia. Odkryj ją dla siebie.
