„Melodia niesamowita, a tak upajająca jak gra skrzypek cygańskich czy dalekich fujarek na łąkach” – tak o twórczości poetyckiej Williama Buttlera Yeatsa pisał Roman Dyboski. Irlandzki noblista czerpał inspiracje dla swojego pisarstwa między innymi z baśni celtyckich, folkloru, spirytualizmu, nauk ezoterycznych, buddyzmu. Można powiedzieć, że był duchowym dziedzicem Williama Blake’a oraz Emanuela Swedenborga, o tym drugim zresztą wygłosił wykład podczas uroczystości wręczenia mu Nagrody Nobla. To najwyższe odznaczenie w świecie literackim otrzymał „za uduchowioną twórczość poetycką, oddającą w najwyższej formie artystycznego ducha narodowego”.
Oprócz bogatej twórczości poetyckiej pozostawił po sobie spuściznę dramaturgiczną. Pisał bowiem liczne sztuki dla Teatru Dublińskiego. Początkowo dominowały w nich heroiczna historia i mitologia celtycka, które później ustąpiły miejsca tematyce bardziej filozoficznej i egzystencjalnej. Ponadto Yeats jest autorem prozy eseistycznej oraz zbiorów ludowych legend i podań irlandzkich.
W twórczości Yeatsa odnajdziemy wysublimowane piękno, bogatą metaforykę i symbolikę. Magia była dla noblisty uwolnieniem od trudów codzienności oraz destrukcyjnego wpływu świata. Był niewątpliwie jednym z najoryginalniejszych pisarzy irlandzkich. 28 stycznia przypada 85. rocznica śmierci Williama Buttlera Yeatsa.
